Ég og Karen vorum að pota í fiskirassa í verklegu í dag. Karen hreinilega missti sig á einni síldinni og afskræmdi á henni fésið. Ég hef aldrei séð hana í svona ham, það var eitthvað ógeðslegt við hana. Hún var fnæasandi og glottandi allan tímann og stöku sinnum hló hún manískt. Svo þykist hún elska kisur!

Eitt er alla vega víst eftir tímann. Mig langar ekki aftur í ýsu!